تقواى عمومى، تقواى ملت، غیر از تقواى خصوصى یکایک افراد است. تقواى عمومى، یعنى همین که وقتى امام اشاره می کردند، ناگهان همه ى جامعه به حرکت در می آمد. این ملت را باتقوا می گوییم. معنایش این نیست که حالا اگر یکایک افراد را در میزان پرهیزگارى و تقوا بگذاریم، آنها را یک پرهیزکار کامل ببینیم. نه، اکثراً سرخالى و کسرى دارند. مجموعه، یک مجموعه ى مؤمن و متقى است که البته براى یک ملت، خیلى هم افتخار است اما یکایک ما باید به فکر خودمان باشیم.
این نکته را در همین جا عرض بکنم که اگر گفته می شود ملت، ملت باتقوا و مؤمن و مخلصى است، هیچیک از آحاد ملت حق ندارد این را به حساب خودش بگذارد و بگوید من که جزو این ملتم، این ملت هم که ملت باتقوا و بااخلاصى است، پس من باتقوا و بااخلاصم! نخیر، «عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ»؛ خودت را باش. خودتان را به تنهایى در میزان بگذارید. همه هم می توانند و هیچکس نیست که نتواند اجمالًا وزن خودش را بفهمد. البته آدم خودش نمی تواند دقتهایش را بکند و یک بزرگتر و استاد و مربى لازم است، تا تشخیص بدهد.
(29/ 06/ 1369) سخنرانى در دیدار با فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامى و رؤساى دفاتر نمایندگى ولى فقیه در این نهاد
