ولایت یعنی چه؟

در عبارتی کوتاه، نام شعیه در فرهنگ تشیع و نیز در تفاهم و درک غیر شیعیان در قرن های نخستین اسلام و در زمان ائمه علیه السلام برکسی اطلاق نمی شد که فقط محبت خاندان پیامبر را در دل داشته باشد یا صرفا به حقانیت آنان و صدق دعوتشان معتقد باشد- هر چند در حوزه ی فعالیت وحرکتی که مرکز ومحور آن، امام بود، شرکت نداشته باشد- بلکه به جز اینها ، شیعه بودن یک شرط اساسی و حتمی داشت و آن این بود از «پیوستگی فکری و عملی با امام و شرکت در فعالیتی که به ابتکار و رهبری امام در جهت بازیافتن حق غصب شده و تشکیل نظام علوی و اسلامی در سطوح مختلف فکری ، سیاسی و احیانا نظامی انجام می گرفت». این پیوستگی ، همان است که در فرهنگ شیعه «ولایت» نامیده می شود. در واقع، شیعه نامی بود برای حزب امامت؛ حزبی که به رهبری امام به فعالیت های معینی سرگرم بود و همچون همه ی حزب ها و سازمانها معترض دردوران اختناق، با استتار و تقیه می زیست.(انسان دویست و پنجاه ساله ص 285)