تجربه نگاری در کار تشکیلاتی

امیرالمومنین علی علیه السلام جمله ای بسیار زیبا دارند که ممکن است تا به حال نشنیده باشیم، یا اگر هم شنیده باشیم با زاویه دید تشکیلاتی به آن نگاه نکرده باشیم! ایشان می فرمایند:«وَ مِنَ‏ التَّوْفِیقِ‏ حِفْظُ التَّجْرِبَةِ»(حکمت 211) رمز موفقیت حفظ تجربه است. تلاش در جهت حفظ تجربه را بسیاری از ماها با توجیه اینکه مبادا کارمان بوی ریا بگیرد،‌ پشت گوش می اندازیم. حال آنکه شما می توانید نیت خودتان را خالص کنید،‌ و با هدف حفظ تجربه آن را مستند نمایید.

بنده شخصا با افراد قوی در عرصه کار فرهنگی برخورد کردم که دیدم مجموعه تشکیلاتی بسیار قوی به راه انداخته اند ولی وقتی می خواستم جهت تبادل اطلاعات مقداری از مستنداتشان را بهم بدهند،‌ گفتند که ما در تشکیلاتمان چیزی به نام مستند سازی نداریم چرا که اگر بخواهیم مستند سازی کنیم،‌ فعالیتهایمان برای ریا و خودنمایی می شود و نیت خالصمان را از دست می دهیم. به نظر می رسد این بدترین نوع توجیه جهت از دست دادن تجربه است. حال آنکه امیرالمؤمنین صراحتا چیزی خلاف این را می فرمایند. اگر می خواهید تشکیلات موفقی داشته باشید،‌کاری نکنید که یک مورد مثلا نا موفق را چندین بار تجربه کنید بلکه از تجربه دیگران استفاده نمایید و رمز موفقیت را همین حفظ تجربه می دانند. پس هیچگونه تضادی بین مستند سازی یا حفظ تجربه با از دست دادن نیت خالص و شبهه ریا در حقیقت وجود ندارد،‌ چون جنس نیت ها فرق می کند.

پس خواهشا اگر به دنبال توجیه تنبلی خودمان جهت فرار از ثبت تجارب هستیم،‌ توجیه بهتری بیاوریم! و تنبلی خودمان را دائم پای حساب اینکه ما خیلی حزب اللهی هستیم و خیلی کارمان درست است و رفتارمان کاملا اسلامی و انقلابی است، نگذاریم!!