خطر از میان رفتن صبغه اسلامى انقلاب

بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

خطر گرفتاری اسلام‏

من حقیقتاً نگران هستم. من نگران اسلام هستم. ما اسلام را از چنگ محمد رضا در آوردیم. و من خوف این را دارم که اسلام به چنگ ما مبتلا شده باشد، به طوری که ما هم مثل او یا بدتر از او بر سر اسلام بیاوریم. این نگرانی هست و زیاد است. آدمهای جاهلی هستند که به خیال خودشان خدمت می‏کنند برای اسلام، خدمت می‏کنند، لکن سر خود کارهایی می‏کنند که ضرر به حیثیت اسلام می‏خورد. از همه اطراف به ما فشار آمده است. از اصفهان مفصل نوشته‏ اند. دیروز هم باز آقای «خادمی» «1» نوشته‏ اند. تعبیر ایشان این است که در اصفهان مشغول غارت کردن مردم‏ اند. از خرم‏ آباد آمده‏ اند اینجا که اینها؛ هر کس یک چیزی دارد به اسم سرمایه داری می‏ریزند و می‏گیرند، و اصلًا موازین تو کار نیست. همان طوری که در رژیم سابق بدون میزان اسلامی و شرعی عمل می‏کردند، حالا هم بدون میزان شرعی و عقلی عمل می‏کنند، و این تأسف بسیار دارد.

تأسف اینکه این نهضت به دست خود ما نهضت اسلامی نباشد. اسلامیتش را از دست بدهد. انقلاب کردیم و هر کاری دلمان می‏خواهد می‏کنیم. حجتشان همین است. از هر که بپرسی چرا این طور؟ می‏گوید انقلاب کردیم. انقلاب کردیم. مال مردم را می‏رویم، می‏ریزیم. منزل مردم اموالشان را می‏گیرند به اندازه‏ ای که زن و بچه‏ شان روی زمین‏ می‏نشینند. حجتشان این است که انقلاب کرده‏ ایم. زمین های مردم را می‏گیرند، نمی‏گذارند کشت بشود. یا می‏گیرند می‏دهند دست یکی دیگر. حجتشان این است که انقلاب کردیم. اشخاصی می‏ریزند تو خانه‏ های مردم، بدون اینکه یک مجوز شرعی، یک مجوز قانونی داشته باشند، حجتشان این است که انقلاب کردیم. معنی این [حرکت‏] این است که اسلام این طور می‏گوید. انقلاب کرده‏ ایم، یعنی حالا جمهوری اسلامی داریم، و طریقه اسلام این است که موازین و جهاتی که هست دیگر تمام دیوارها بریزد، و تمام موازین از بین برود.

آفت درونی انقلاب اسلامی‏

کارهای کمونیستها را می‏کنند به اسم اسلام. کارهای مارکسیستها را می‏کنند به اسم اسلام. حرفهای آنها را می‏زنند به اسم اسلام. و این نهضت از داخل دارد می‏پوسد. مثل یک خربزه‏ای که از بیرون شما آب به آن می‏دهید، به آن توجه می‏کنید، یک وقت که می‏خواهید بچینید می‏بینید از باطن خراب شده. شما در ظاهر هی خدمت کنید، هی چی بکنید، یک وقت ببینید که نهضت شما کرم زده است. از باطن خراب شده است. آنهایی که به اسم اسلام مشغول شده‏ اند به تبلیغات، و به اسم اسلام مشغول شده‏ اند به اعمال سر خودی؛ اینها کرمهایی هستند که باطن این نهضت را به فساد خواهند کشید. و من نمی‏دانم باید چه بکنیم. این یک قدرت مرکزی می‏خواهد. یک قدرت اجرایی می‏خواهد که این اشخاص هر جا یک شلوغی کردند، اینها را بگیرند و محاکمه‏ شان کنند، و جزایی اگر دارند به آنها بدهند. سر خود همین طوری یک دسته‏ ای، هر کس در هر جا، یک تفنگی داشته دست خودش گرفته، و به اسم «کمیته» و به اسم «پاسدار» و به اسم [بسیج‏]، هر که هر چه دلش می‏خواهد، هر کاری دلش می‏خواهد می‏کند. با هر که بد است می‏ریزند منزلش [بازرسی‏] می‏کنند. با هر که یک غرضی دارند می‏ریزند منزلش. خانه‏ اش را [غارت‏] می‏کنند. و این یک خطر بزرگی است که برای اسلام در زمان ما پیش آمده، و شاید خطرش بیشتر از خطری باشد که اسلام از رژیم سابق داشت. تمام ضوابط را به هم‏ ریخته‏ اند. هر چه ضابطه اسلامی باشد عمل به آن نمی‏شود. به اسم اسلام، اسلام را دارند از بین می‏برند. اشخاصی نفوذ کرده‏ اند در همه جا. به اسم اسلام، اسلام را می‏پوسانند.

اسلام را می‏کوبند.

خطر عالم متهتک و جاهل متنسک‏

و باید آنهایی که به اسلام اعتقاد دارند به داد اسلام برسند. آنهایی که می‏خواهند اسلام در این مملکت حکومت کند باید به داد اسلام برسند. یک دسته جوان‏ اند. مطلع نیستند از مسائل. جاهل متنسک «1» از آنهایی است که پیغمبر فرموده است که: دو طایفه هستند که کمر مرا می‏شکنند: یکیشان عالم متهتک «2» است، یکیشان جاهل متنسک است. جاهل مقدس مآب کمر پیغمبر را می‏شکند. جاهلی که نداند قانون اسلام چیست و پیش خود به اسم اسلام برود به خیال خودش خدمت می‏کند. این از آنهایی است که پیغمبر فرموده است که کمر مرا می‏شکند. «قَصَم ظهری الرجلان؛ عالم متهتک و جاهل متنسک «3»» فکری بکنید شما آقایانی که در رأس سپاهیان واقع شده ‏اید! آقایان دیگر هم که در رأس دادگاهها واقع شده‏ اند، در رأس کمیته‏ ها واقع شده‏اند، برای اسلام یک فکری بکنید! اگر بخواهید این طور باشد چندی نمی‏گذرد که از این اسلام و از این نهضت و از این بساط، مردم روگردان می‏شوند.

بی‏ قانونی و هرج و مرج طلبی به نام اسلام‏

چرا باید این طور بشود. چرا باید ضوابط نباشد؟ اسلام ضوابط دارد. اسلام هرج و مرج نیست که هر که هر کاری بخواهد بکند. اسلام قوانین دارد. روی قوانین باید عمل بشود.

آنها نه قوانین اسلام را عمل می‏کنند. و نه قوانین دولت را عمل می‏کنند و هر چه، هر که هر کاری می‏خواهد می‏کند. هر که بدون اینکه اعتنایی بکنند، به رئوسشان اعتنایی بکنند، به رؤسایشان احترامی بکنند، احترامی به اسلام بکنند، بدون ضوابط، بدون جهت، اسباب این می‏شوند که مردم بگویند که معلوم می‏شود که قضیه قضیه اسلام نیست. قضیه قضیه کمونیستی است. حتی یکی از مراجع اینجا به من گفت مگر کمونیستی است حالا! باید این طور ما باشیم. وضع پاسدارهایی که می‏گویید ما برای اسلام خدمت می‏کنیم، باید تحت تأثیر کمونیستها واقع بشوند و همان کارهایی که کمونیست می‏کنند، بکنند؟ نمی‏دانند اینها.

می‏خواهند که اسلام را بشکنند در ایران، تا اینکه یک وقت خدای نخواسته با یک کودتایی اینجا برگردد به یک حالی بدتر از حال سابق. نمی‏دانند این را. علاقه ندارند واقعاً به اسلام. نمی‏توانم من بگویم که پاسبانی که دارد خدمت می‏کند و شب و روز خدمت می‏کند علاقه ندارد. علاقه دارد، ملتفت نیست که دارد چه می‏کند. یا دادگاهی که می‏خواهد خدمت بکند، علاقه هم دارد. یا کمیته‏ ای که می‏خواهد خدمت بکند، علاقه دارد. لکن راه را درست نمی‏داند. ضوابط درست معلوم نشده پیششان. خیال می‏کنند هر که هر طوری دلش خواست عمل بکند. به مجرد اینکه انقلاب شد دیگر من هم باید پا بشوم هر کاری دلم می‏خواهد بکنم. انقلاب شده. یعنی انقلاب شده، از یک رژیم ظالم به یک رژیم عدالت.

رژیم عدالت معنایش این نیست که هر که هر طوری دلش می‏خواهد عمل کند. یک قواعدی در اسلام باید باشد. باید قوانین اسلام باشد. نه بریزند مردم، زنها را، زن و بچه مردم را بیرون کنند از منزلشان. با اینکه من این را، شاید ده دفعه گفته باشم که بر فرض اینکه یک نفری جانی باشد، مستحق قتل باشد، تمام اموالش باید مصادره بشود. لکن زن و بچه‏ اش که نباید گرسنه بمانند. خوب، به اندازه زن و بچه ‏اش باید برایشان بگذارند.

مابقی‏ اش را ببرند. مع ذلک کراراً برای من نوشته‏اند، گفته‏ اند که فلانی بیخود اموالش را گرفته‏ اند. حالا بیخودش را من نمی‏دانم. اما آمده‏ اند فرش از زیر پای ما کشیده‏اند، و ما را از منزلمان بیرون کرده‏ اند، و چه کرده ‏اند، و ما مانده‏ ایم همین طوری. آخر این را عقل می‏پسندد؟ شرع می‏پسندد؟ انسانیت می‏پسندد که ما یک هم چه کاری سر مردم در آوریم.

احساس خستگی از دست خودیها باید چه بکنیم آقا! خوب فکری بنشینید بکنید. بیایید تهران جمع بشوید همه‏ تان.

سران قوم بنشینید. فرض کنید، شما در رأس پاسداران هستید شما آقایان. آنها هم که در رأس کمیته هستند. آنها هم که در رأس چیزهای دیگر هستند. بنشینند با هم شور کنید.

صحبت کنید. یک ضوابط درست کنید. ضوابط را منتشر کنید. قوه اجراییه داشته باشید.

آن مقداری که شما باید برای حفظ آبروی اسلام زحمت بکشید در کردستان آن قدر مهم نیست. کردستان را از ما همه بگیرند مهم نیست. اما آنی که مهم است این است، آنی که مهم است این معناست که اسلام را از دست ما بگیرند. ما اسلام را می‏خواهیم، و الّا نه کرد از اسلام بیرون است و نه ترک از اسلام بیرون است، و نه هیچ وقت آنها میل دارند که بیرون بروند. اما مسأله این است که باید همه جا قوانین اسلام باشد. اگر بنا باشد که هر جا آدم برود می‏بیند که [دائماً] مردم دارند شکایت می‏کنند. زن و بچه مردم می‏آیند گریه می‏کنند. می‏آیند [التماس‏] می‏کنند. من هم خسته دارم می‏شوم. خدا می‏داند که من در آن رژیم سابق هیچ وقت از هیچ چیز خسته نمی‏شدم، هر فشاری می‏آوردند بر من خسته نمی‏شدم، حالا دارم از خودمان خسته می‏شوم. آخر چرا باید این طور باشد. یک فکری بکنید. اگر دیر بجنبید اسلام را در خطر تضییع و رفتن آبرویش قرار داده‏اید. مسئولیم همه ما. هر کاری از من برآید می‏کنم. هر کاری هم از شما [می‏آید] باید بکنید، هر کدام از آقایان باید بکنند. هر کار هم از شورای انقلاب است باید بکنند. هر فردی که بر خلاف موازین اسلام دارد عمل می‏کند بزنند توی سرش. بیرونش کنند. هر فردی که دارد دعوت به کمونیستی می‏کند به خیال خودش که برای خدمت به اسلام، خوب بیرونش کنند از آن محل. اینکه معنی ندارد که ما بنشینیم و هر که هر کاری دلش می‏خواهد بکند، و هر که هر غلطی می‏خواهد بکند، و ما هم بنشینیم همین طور تماشاگر مسأله باشیم.

لزوم تصفیه اداری‏

من میل ندارم که هی شدت عمل، و هی فشار، و هی دعوا و داد و قال. من میل دارم با آرامش همه چیزها محقق بشود. با آرامش امور، امور تحقق پیدا کند. این تصفیه‏ای که می‏گویند در ادارات داریم، تصفیه این است اشخاصی که دارند بر خلاف اسلام، بر خلاف موازین اسلام دارند پخش می‏کنند حرفهایشان را، تصفیه این است که اینها را خارج کنند. در هر صورت این یک وظیفه‏ای است برای همه شما آقایان. فقط من مسلمان نیستم که شما هم مسلمانید. یعنی وظیفه‏ای است برای شما که فردا می‏گیرند. شما را خدا می‏گیرد، شما را، شمایی که یک عده‏ای از پاسبانها در تحت نظرتان بود. آقایی که یک عده‏ای از پاسبانها در نظرِتان بود، در تحت سیطره‏تان بود، این کار را کردند. شما مسئولید. فردا حساب هست آقا در کار. همین طوری که نیست، حساب در کار است. اگر از این جا هم نمی‏ترسید از آنجا بترسید. من هر کاری دلم می‏خواهد بکنم، آقا هم هر کاری دلش می‏خواهد، شما هم هر کاری، پاسبانها هم اعتنا نکنند، به شما پاسدارها هم اعتنا نکنند، شما هم ساکت بنشینید، نه آقا، این طور نیست، تصفیه کنید. بروید الآن در تهران بنشینید. اجتماعی درست کنید. همه‏تان با هم، شورای انقلاب، شماها، دیگران، آنهایی که در رأس امور هستند، یک نقشه‏ای درست کنید. یک ضوابطی درست کنید.

رو آن ضوابط عمل بشود. همین طوری بدون همه چیز، هر کس.

فریاد مددخواهی و استغاثه برای اسلام‏

خوب من چه بکنم. جواب مثلًا، آقای خادمی را من حالا بناست، باید جوابش را بنویسم. جواب بنویسم که خوب ریختند دارند غارت می‏کنند. خوب، تعبیر ایشان این است که دارند اطراف مشغول‏اند به غارت کردن مردم. خوب، یک وقتی یک ملایی این معنا را می‏گوید. خوب بعد هم دیگران می‏گویند. بعد هم دیگران می‏گویند. در هر صورت برسید به داد اسلام. به دست ما خراب نشود اسلام. اگر یک وقت به دست دشمنهای ما می‏شد ما مسئول نبودیم. اگر حالایی که به دست ما رسیده، به دست ما خراب بشود اسلام، ما مسئولش هستیم. شورای انقلاب، شما، آنها، همه، مسئولید پیش خدا. همین طوری هی بنشینیم ما هم، و تماشا کنیم که هر جا هر چی می‏شود. نباید بنشینیم تماشا کنیم. باید بنشینید، یک اجتماعی بکنید. با هم قراری بدهید. یک ضوابطی درست کنید. و بعد هم شماهایی که پاسدارها دستتان است عمل کنید. پاسدار اگر یک پاسداری غلطی کرد بیرونش کنید. تحویل دادگاهش بدهید. نگذارید هرج و مرج بشود. یکی دو تا می‏شود، دو تا ده تا می‏شود، بعد از دست شما هم خارج می‏شود. ان شاء اللَّه خداوند خودش اصلاح کند امور را، و ما را از دست خودمان نجات بدهد. من از دست خودمان «سعدی از دست خویشتن فریاد» از دست خودمان فریاد هست.

سخنرانی حضرت امام خمینی (ره) در جمع مسئولان و فرماندهان سپاه، 26 آذر 1358، قم‏