سهل ممتنع بودن تشکیلات

تشکیلات سهل است از آن جهت که همه آن را ضروری و مهم برمی شمارند و در بعض موارد خود را تشکیلاتی نیز می دانند و در یک نگاه تقلیل گرایانه، تنها به تمسک به بعض از الزامات تشکیلاتی بودن، خود را واجد صفت تشکیلاتی می دانند.

اساسا ابهام در واژه تشکیلات و ابعاد آن در بین اندیشمندان نیز  حکایت از کاستی های جدی در این حوزه دارد و در شکلی ضریب یافته، این مشکل در سطح جامعه اسلامی آشکار می شود.

این ابهام ناشی از غفلتی است که بازماندن جامعه اسلامی از حرکت سریع را منجر شده است.

تشکیلات از آن جهت ممتنع است که  باید در سه ساحت انسانی، شخص تربیت تشکیلاتی بشود تا بتوان به کنش گری تشکیلاتی رسید:

1- اهمیت یافتن تشکیلات در افق ادراکی انسان (ساحت بینش)

2- دانستن تشکیلات و ابعاد مختلف آن{عقاید تشکیلاتی} و راه تشکیلاتی زیستن{احکام تشکیلاتی- اخلاق تشکیلاتی} (ساحت دانش)

3- عزم به حرکت در طریق تشکیلاتی زیستن (ساحت گرایش)

با این توضیح مشخص شد که اولا نه ادبیات لازم برای توضیح معنای تشکیلات و ابعاد زیست تشکیلاتی تولید شده است که بتوان به عنوان یک لایه علمی به آن تکیه داشت و نه به تبع آن، ساخت بینش های تشکیلاتی ناب در اهالی انقلاب انبوه شده است و نه انگیزه های کافی و وافی برای تشکیلاتی بودن در ساحت عملی عقل جمعی یافت می شود.

در جامعه اسلامی، از برهم کنش این سه ساحت می توان به برونداد تشکیلاتی امیدوار بود که متأسفانه هنوز اندر خم یک کوچه مانده ایم!

اگرچه در برهه هایی از زمانه انقلاب، مثل دفاع مقدس که جهاد، لازمه اسلامی بودن تلقی شد، میان‏بر زیست تشکیلاتی نیز رخ عیان کرد که متأسفانه آن هم ملکه اخلاقی جامعه نماند!