مدیریت مبتنی بر ذکر الله در جامعه ایمانی

فایل صوتی ذیل به همراه متن بعد از آن، سخنرانی حجت الاسلام سعدی در هیئت میثاق با شهدای دانشگاه امام صادق علیه السلام است که با موضوع «مدیریت مبتنی بر ذکر الله در جامعه ایمانی» بیان شد. بدون اغراق می توانم بگویم کسانی که دغدغه مدیریت اسلامی و تشکیلات اسلامی قرآن محور دارند لازم است بارها این صوت را گوش کنند و نکات آن را دنبال نمایند.

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید

بسم الله الرحمن الرحیم

امسال با یاد حضرت فاطمه تمام می‌شود و سال آینده هم با نوای حضرت فاطمه آغاز عظمت حضرت را از خلال عملکرد، بصیرت، هوشیاری، عالم به زمانه، درک صحیح  موقعیت اجتماعی و مدیریت جامعه می‌توان تحلیل کرد. زمان‌شناسی حضرت زهرا خیلی از این که بحث شده است جا دارد که بیشتر بحث شود. در نتیجه‌ی این بحث پاسخ به این سؤال داده می‌شود که «ما باید چه کنیم؟».

سرلوحه‌ی برنامه‌ی انبیا و سرلوحه‌ی برنامه‌ی طاغوت رأس برنامه‌ی همه‌ی انبیاء الهی از جمله وجود پیامبر گرامی اسلام این بوده است که  جامعه را بر اساس ذکر مهندسی کنند. آیات قرآن این ادعا را اثبات می‌کند. در حالت کلی  خداوند متعال قرآن را ذکر نامیده است. انّما انت مذکر . در مقابل این ذکر که اولیای  طاغوت بر اساس آن حکومت تشکیل می‌دهند دو کلید واژه است: یکی غفلت اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِی غَفْلَةٍ مَّعْرِضُونَ (انبیاء، 1) و دیگری نسیان است. اولین رسالتی که به حضرت موسی داده می‌شود گسترش ذکر است. إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِی وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِکْرِی (طه، 14)  رسالت پیامبر رساندن ذکر خداوند است و چگونگی آن را هم «اقم الصلاة لذکری» است.  برای حضرت موسی می‌فرمایند: اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى (طه، 24) یک دشمنی هست که طغیان کرده است. طاغوت هم خودش را فراموش کرده است و نسیان کرده است، که در مقابل انبیا، شیطان و طاغوت است که «إِنَّمَا یُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَن یُوقِعَ بَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء فِی الْخَمْرِ وَالْمَیْسِرِ وَ یَصُدَّکُمْ عَن ذِکْرِاللّهِ وَ عَنِ الصَّلاَةِ فَهَلْ أَنتُم مُّنتَهُونَ» (مائده، مقابل ذکر است و هم جامعه را بر اساس نسیان مدیریت و رهبری می‌کند.  بخشی از سیره‌ی حضرت فاطمه خانواده و خانه به دو صورت قابل مدیریت است. از مهم‌ترین رسالت زن مدیریت خانه است و برخی با شعارها عوام فریب او را از این رسالت دور می‌کنند و کرده‌اند. برخی از  شعارهای فمینیسم گویای آن است. برخی از خانه هستند که خداوند به آن‌ها اجازه داده است تا رفعت پیدا کند «فِى بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالغُدُوِّ وَالْأَصَال» (نور، 36) حضرت فاطمه کسی است که خانه اش را در بهترین وجه اداره کرده است. 

خانه‌ای که بر اساس ذکر اداره شود نه بر اساس غفلت « یُسَبِّحُ لَهُ فی‌ها بِالْغُدُوِّ وَالْآصَال» صبحگاهان اهل خانه بر اساس ذکر (نه ذکر زبانی تنها بلکه منظور خدامحوری و خدا باروی است) بیرون می‌روند. و هنگام بازگشت به خانه هم با ذکر خداوند به خانه بر می‌گردند« یُسَبِّحُ لَهُ فی‌ها بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ». خروجی چنین خانه ای رِجَالٌ لَّا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَن ذِکْرِ اللَّهِ (نور، 37) از خانه‌ی حضرت فاطمه حضرت زینب بیرون آمد که در جامعه‌ی غفلت زده از ذکر صحبت کرد و آن را ترویج داد . إِسْتَحْوَذَ عَلَیهِمُ الشَّیطَانُ فَأَنسَاهُمْ ذِکرَ اللَّهِ أُوْلَئِک حِزْبُ الشَّیطَانِ أَلَآ إِنَّ حِزْبَ الشَّیطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ (مجادله، 19) از خانه‌ی حضرت فاطمه کسی مانند حضرت امام حسین (علیه‌السلام) بیرون آمد که در آن اگر از خانواده غفلت کنیم جامعه از ذکر غافل می‌شود و غفلت جامعه را فرامی‌گیرد. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نُودِی لِلصَّلَاةِ مِن یَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِکْرِ اللَّه»ِ (جمعه، 9) جامعه‌ی ایمانی باید به سمت ذکر الله بدود، نه حرکت کند بلکه بدود. ذکر الله باید محور جامعه باشد. چگونگی شکل‌گیری جامعه متناسب با امام به حق است چون امام ذاکر است جامعه‌ی ذاکرانه و متذکر شکل می‌گیرد. «لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ کانَ أَمْرُهُ کسی که از ذکر غافل است نباید امام جامعه شود. اگر نمی‌دانید امام چه کسی است پس از جامعه‌ی غافل از غفلت پرده‌برداری کرد و باطن سیاه جامعه را نشان داد.  اهل ذکر بپرسید. «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ» (انیبا، 7)

مصیبت حضرت فاطمه

از مصیبت‌های جامعه است که اهل ذکر در جامعه غفلت کنند. سیره‌ی حضرت فاطمه در  مقابل اهل غفلت از اهل ذکر بوده‌اند. رسالت امامت امام نمی‌تواند یک سری کارها را  انجام دهد کما اینکه حضرت علی (علیه‌السلام) کارهایی را انجام نداند. بله جلوتر از مسیر  از رهبر نمی‌توان پیشی گرفت ولی مسیر روشن است طبق همین مسیر روشن بود که  امام اهل ذکر در جامعه رسالت خودش را دارد و مأمون اهل ذکر در جامعه وظیفه‌ی  غفلت‌هایی واقعاً پیچیده دچار می‌شود. «وَ إِذا رَأَوْا تِجارَةً أَوْ لَهْواً انْفَضُّوا إِلَیْها وَ تَرَکُوکَ قائِماً قُلْ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجارَةِ وَ اللَّهُ خَیْرُ الرَّازِقینَ» (جمعه، 11) امام در محراب تنها می ماند کما اینکه امیر المؤمنین و حضرت مسلم تنها ماند. در جامعه‌ی مهدوی اهل ذکر بستر آن را فراهم می‌کنند و هزینه‌ی آن را می‌پردازند. در جامعه‌ی ما غفلت در حال مدیریت شدن است و چه حوزه‌ی مردم عامه و چه حوزه‌ی رهبری را اگر خواص اهل ذکر بعد از پیامبر سکوت نمی‌کرد یا علی چند فاطمه داشت یا بهتر اینکه، اگر فاطمه‌ی علی را چند سباح دیگر فرصت می‌دادند شاید خیلی از این اتفاقات که اکنون شاهد آن هستیم نمی‌افتاد.

Bottom of Form