مهم‌ترین نیاز امروز جامعه ما

استاد علیرضا پناهیان: اشکال ما این است که مؤمنین کار تشکیلاتی بلد نیستند. این حرف مربوط می‌شود به مهم‌ترین نیاز امروز جامعۀ ما. من تعجب می‌کنم که ما وقتی به مشکلات جامعه نگاه می‌کنیم با وجود این همه ایمان، با وجود این همه معرفت و بصیرت، با وجود این همه رهبران خوب، با وجود همۀ این امکانات، چرا ما این همه مشکل توی مملکت‌مان داریم؟  گیر کجاست؟!

  دوباره برگردیم بصیرت‌افزایی کنیم، دوباره برگردیم آگاهی بیافزاییم، دوباره برگردیم محبّت‌ها را بالا ببریم، دوباره برگردیم ایمان‌ها را تقویت کنیم. چقدر ایمان‌ها را تقویت کنیم؟! مشکل کجاست؟ اشکال ما این است که مؤمنین کار تشکیلاتی بلد نیستند. کار تشکیلاتی نمی‌کنند و رشد معنوی خود را در کار تشکیلاتی نمی‌بینند. یک حزب‌اللهی می‌تواند بدون اینکه عرضه و اخلاق تشکیلاتی بودن داشته باشد به سهولت خود را حزب‌اللهی بنامد. جالب است می‌تواند خود را مؤمن بنامد!

  تشکیلات یعنی چی؟ تشکّل احساس مسئولیت از طرف همۀ اعضاست. هیچ‌کدام از بچه‌های یک تشکّل هیئت، اداری کار نمی‌کنند، رفع تکلیفی کار نمی‌کنند. تقسیم کار به صورت بسیار دلنشین انجام می‌گیرد، کُرهاً نیست. توی تقسیم کار با هم دعوا سر پست‌ها نمی‌کنند. ولایتمداری این نیست که تو به حرف مولایت گوش بدهی و نشنوی سخن بغل دستی تو چیست و با بغل دستی خودت طرح و برنامه نریزی که چگونه این را اجرا کنی. ولایتمداری را هم بعضی‌ها سکولار بهش نگاه می‌کنند. این خیلی جالب است. سکولاریزم چه بیماری‌ای است؟ احساس مسئولیت نمی‌کند.

  تشکیلاتی نبودید جلو نیا. تو عقب وایستا، تو به درد کارهای توده‌ای فقط می‌خوری. گره باز نمی‌توانی بکنی. کار تشکیلاتی باید بلد باشی تا بتوانی با هم‌کیشان خودت تعامل کنی تقویت کنی حرکت را جلو ببری! دو روز با هم کار می‌کنند انشعاب، نمی‌توانند با همدیگر کار کنند. آن‌وقت هیئت ضعیف چه هیئتی است؟ یک دانه لیدر داشته باشد ده تا نیروی ضعیف. خب این که این تشکیلات نیست. وقتی که توی هیئتی بیست تا نیروی قوی که هر کدام می‌توانند ده تا هیئت اداره کنند! دور هم جمع شدند و با هم کار کردند این هیئت می‌شود ها! این تشکّل می‌شود. ولی خودخواهی‌ها مگر اجازه می‌دهد ما تشکّل پیدا کنیم؟

  کربلا همیشه کربلاست! چرا اربعین اینقدر تحوّل ایجاد می‌کند؟! بنده که توفیق نداشتم برنامه‌های صدا و سیما را ببینم ولی همه‌اش یک دانه برنامه دیشب رسیده بودم می‌دیدم، از اول تاآخر می‌گفت عشق امام حسین عشق امام حسین، عشق امام حسین. الهی من فدای امام حسین! عشق امام حسین تا الآن هم بود، پس چرا این عظمت را نیافرید؟ امام حسین(ع) نیامده کربلا عشق شما را به خودش نشان بدهد. امام حسین(ع) آمده رابطۀ مؤمنین با یکدیگر را در اربعین که باید الگو بشود برای همۀ رفتارهای ما نشان بدهد.

  رفقا! ماها زرنگ هستیم، خیلی زرنگ. می‌آییم اخلاق‌مان را از دور با هم خوب رعایت می‌کنیم بعد با هم کار تشکیلاتی نمی‌کنیم. چرا؟ چون اگر کار تشکیلاتی بکنیم احیاناً رفیق‌مان ما را ناراحت کند آن روی ما ممکن است بالا بیاید. می‌گوییم عزیزم دوری دوستی، هر کی برود برای خودش کار بکند. جبهه تشکیل نمی‌دهیم.

  شما چرا به خودتان نمی‌بینید با تشکّل یافتن بسیاری از گره‌ها را بگشایید؟! دوستان من شما قدرت اقتصادی ندارید. با قدرت اقتصادی تشکیلاتی میان مردم است که اقتصاد مقاومتی اصلش شکل می‌گیرد. کافی است حزب‌اللهی‌های کشور، مؤمنین، حالا من نمی‌خواهم به گروه خاصی، اینها تصمیم بگیرند تشکیلاتی خرید کنند. چه قدرت بزرگ اقتصادی در خرید شبکۀ آنها ایجاد خواهد شد؟! کارخانه ایجاد می‌کنند و کارخانه از بین می‌برند که بخواهد جنس مونتاژ بیاورد! قیمت‌ها را در دست می‌گیرند. یک کمی تأمّل کنیم.

  می‌دانید ما چرا تشکیلات شکل نمی‌دهیم؟ نمی‌خواهیم عُرضه‌های خودمان را به مشارکت بگذاریم. من این کار را بلد هستم بکنم، می‌آیم این کار را می‌گذارم وسط سودش مال همه. من آن کار را بلد هستم او یک آدم ضعیف است بگو بیاید پیش ما. از سود ما عایدش بشود. عرضه‌هایمان را بگذاریم به مشارکت می‌شود تشکّل.