الهی نامه تشکیلاتی

الهی! ساعات کاری، میدان تلاش است و نفوذ اداری عرصه اقدام و عمل. مبدا که این فرصت به تهدید بدل گردد و سستی و قصورم برای دیگران ضرب المثل گردد.

الهی! مدیر بی مسئولیت خائن است، و مسئول بی تعهد، خاسر. اگر کارم را تعطیل کنم خطاست و اگر بارم را بر دیگری تحمیل کنم، جفاست.

الهی! همکاران، یار و همکار منند، نه غلامان من؛ من نیز در پی خدمتم، نه قدرت و ثروت. مبادا که این خادم، نادم شود و بر همکاران، حاکم ظالم.

الهی! آنچه گفتم بهر رضای تو گفتم و راز خویش در دل نهفتم، توفیق ده که به فساد نیفتم.

آمین یارب العالمین

کیفیت سیاست گذاران و کارگزاران؛ برداشتی از نهج البلاغه

جدول زیر در بردارنده برخی از مهمترین توصیه های امیرالمومنین به کارگزاران و سیاستگذاران حکومتی می باشد تا از رهگذر آن به اداره بهتر جامعه دست بزنند.

تجربه نگاری در کار تشکیلاتی

امیرالمومنین علی علیه السلام جمله ای بسیار زیبا دارند که ممکن است تا به حال نشنیده باشیم، یا اگر هم شنیده باشیم با زاویه دید تشکیلاتی به آن نگاه نکرده باشیم! ایشان می فرمایند:«وَ مِنَ‏ التَّوْفِیقِ‏ حِفْظُ التَّجْرِبَةِ»(حکمت 211) رمز موفقیت حفظ تجربه است. تلاش در جهت حفظ تجربه را بسیاری از ماها با توجیه اینکه مبادا کارمان بوی ریا بگیرد،‌ پشت گوش می اندازیم. حال آنکه شما می توانید نیت خودتان را خالص کنید،‌ و با هدف حفظ تجربه آن را مستند نمایید.

بنده شخصا با افراد قوی در عرصه کار فرهنگی برخورد کردم که دیدم مجموعه تشکیلاتی بسیار قوی به راه انداخته اند ولی وقتی می خواستم جهت تبادل اطلاعات مقداری از مستنداتشان را بهم بدهند،‌ گفتند که ما در تشکیلاتمان چیزی به نام مستند سازی نداریم چرا که اگر بخواهیم مستند سازی کنیم،‌ فعالیتهایمان برای ریا و خودنمایی می شود و نیت خالصمان را از دست می دهیم.

جایگاهی به نام حلقه مفقوده

یک سؤال با پاسخی بدیهی!!

زنجیر چیست؟ آیا چیزی جز اتصال تعدادی حلقه به همدیگر است؟ پس ارتباط و اتصال بین این حلقه ها خودش نوعی هنر است که تحت عنوانی مستقل به نام «زنجیر» خود را نمایان می کند. به نظر می رسد کار تشکیلاتی را می توان به مثابه استعاره ی زنجیر دانست. مسئولیت پذیری هر نفر در تشکیلاتی در حکم حلقه های مستقلی است که با ارتباط با سایر افراد در یک فعالیت تشکیلاتی حکم زنجیر را پیدا می کنند. ساده تر اینکه هر چند من نوعی بتوانم کارم را به تنهایی و صحیح انجام دهم ولی مثالم شبیه یک حلقه محکم تنهاست! ولی وقتی من بتوانم این مسئولیت پذیری خودم را با دیگران ارتباط بدهم، کار تشکیلاتی معنا پیدا می کند. بر همین اساس می توان چنین نتیجه گرفت که در کار تشکیلاتی هم فرد اصالت دارد و هم تشکیلات.

اما حالا حلقه مفقوده چیست؟ در کار تشکیلات الزاما هنر این نیست که دو تک حلقه را به هم متصل کنیم، گاهی اوقات هنر آدم تشکیلاتی این است که می تواند واسط بین ارتباط دو زنجیره بلند باشد. به عبارتی دو جزیره مجزای از هم را به هم متصل نماید. این یعنی جایگاهی به نام حلقه مفقوده.