تحلیل شهید صدر از نحوه مبارزه امام سجاد(ع)

آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر، از متفکرین و اندیشمندان برجسته‌ی اسلامی در سال ۱۳۵۶شمسی مقدمه‌ای بر کتاب «صحیفه سجادیه» نوشت. متن زیر ترجمه‌ی بخشی از آن مقدمه است که به تحلیل چرایی نحوه‌ی مبارزه‌ی امام سجاد علیه‌السلام پرداخته است.

تقدیر بر این بود که امام زین العابدین پس از شهادت پدرش مسئولیت زمامداری و رهبری معنوی [امت] را برعهده بگیرد. وی در نیمه‌ی دوم قرن اول -یکی از حساس‌ترین برهه‌های حیات امت- این مسئولیت را برعهده گرفت. این مرحله دوران پس از فتوحات اولیه‌ی اسلامی بود. این فتوحات با قدرت معنوی و تب و تاب نظامی و عقیدتی‌شان، پادشاهی کسری و قیصرها را به لرزه درآوردند و ملت‌های مختلف و کشورهای گسترده‌ای را به قلمرو این رسالت جدید ملحق کردند. مسلمانان طی نیم قرن، رهبری بخش اعظمی از جهان متمدن آن روز را برعهده گرفتند.

اگرچه تسلط بر آن قلمرو گسترده، مسلمانان را به یکی از ابرقدرت‌های سیاسی و نظامی جهان تبدیل کرد اما آنان را خارج از حوزه‌ی مسائل سیاسی و نظامی با دو خطر بزرگ مواجه نمود که لازم بود با قدرت با آن‌ها مقابله شود.

اولین خطر، تأثیرپذیری مسلمانان از فرهنگ‌ها، سنت‌ها و شرایط اجتماعی گوناگون ملت‌هایی که فوج فوج به اسلام می‌پیوستند از طریق تعامل با آنان بود.

درسهایی از کوه2

استاد پناهیان از جمله افرادی است که تلاش می کند کوه هفتگی اش ترک نشود. ایشان به کوه نگاه ویژه ای دارند که بسیار جالب و خواندنی است. مطلبی را که ایشان پیرامون جایگاه کوه در آموزه های اسلامی در محل تپه نور الشهدا در مراسم عهد آدینه مطرح کرده اند را در زیر لینکش را گذاشتم که خواندنش خالی از لطف نیست.

دانلود فایل پی دی اف صحبت های حاج آقا پناهیان

درسهایی از کوه1

کوه یکی از صفحات عجیب کتاب آفرینش بوده و درس های او راه تکامل انقلابیون است. باید درس های این صفحه را بررسی کرده و به کار بندند تا در راه انقلاب پیروز گردند.

درس اول- انقلابیون بزرگ حرکت خود را از کوه شروع کردند که مظهر سرسختی و تحمل و ثبات است؛ حضرت آدم حرکت را از کوه سراندیب شروع کرد و حضرت نوح در سلسله جبال آرارات مبعوث به رسالت شد و حضرت ابراهیم و موسی از کوه سینا و حضرت عیسی (ع) از ساعیر و حضرت محمد (ص) از کوه نور حرکت انقلابی خود را آغاز کردند. از جایی که جز خدا کسی نبود، تا به انقلابیون جهان برسانند که حرکت انقلابی از سختی ها و تنهایی شروع شده و به پیروزی خاتمه می یابد. فأن مع العسر یسرا ان مع العسر یسرا

زندگی تشکیلاتی امیرالمومنین

در نگاه به زندگی حضرت امیر المومنین علیه السلام ما شاهد کارهای تشکیلاتی فراوانی هستیم، کارهای بزرگی که نیاز به تشکیلات بزرگ داشته اند که به طور مثال می توان از بسیج سپاه برای سه جنگ بزرگ زمان خلافت ظاهری ایشان، تقسیم بیت المال درست در وقت معین به شکل کامل تا حدی که زمین بیت المال را جارو کرده و در آن نماز می خواندند که خود نیازمند تشکیلاتی نیرومند و سریع می باشد که به سرعت کارها را انجام دهند، لایروبی فرات، تأمین غذا، آب شرب و مسکن مردم کوفه به عنوانی یکی از بزرگترین شهرهای آن زمان و .... نام برد. همانگونه که از مثالهای بیان شده مشخص می شود، کارهایی که حضرت امیر علیه السلام انجام دادند نیازمند وجود تشکیلاتی سریع و عریض و طویل می باشد تا بتوانند در زمان مناسب با سرعت و دقت مناسب کارها را به انجام برسانند چرا که از نمونه های بیان شده نیز حساسیت هر یک از این کارها مشخص می گردد بعنوان مثال می توان جنگ و تقسیم بیت المال را نام برد که  اگر یکی از طرفین در جنگ سریع و با دقت عمل نکند شکست خواهد خورد، در تقسیم بیت المال نیز که تقسیم حق مردم است و علی علیه السلام شهرت به عدل دارد و قطعا حساسیت فراوانی نسبت به این امر و توزیع درست آن داشته اند و ....

ولایت یعنی چه؟

در عبارتی کوتاه، نام شعیه در فرهنگ تشیع و نیز در تفاهم و درک غیر شیعیان در قرن های نخستین اسلام و در زمان ائمه علیه السلام برکسی اطلاق نمی شد که فقط محبت خاندان پیامبر را در دل داشته باشد یا صرفا به حقانیت آنان و صدق دعوتشان معتقد باشد- هر چند در حوزه ی فعالیت وحرکتی که مرکز ومحور آن، امام بود، شرکت نداشته باشد- بلکه به جز اینها ، شیعه بودن یک شرط اساسی و حتمی داشت و آن این بود از «پیوستگی فکری و عملی با امام و شرکت در فعالیتی که به ابتکار و رهبری امام در جهت بازیافتن حق غصب شده و تشکیل نظام علوی و اسلامی در سطوح مختلف فکری ، سیاسی و احیانا نظامی انجام می گرفت». این پیوستگی ، همان است که در فرهنگ شیعه «ولایت» نامیده می شود. در واقع، شیعه نامی بود برای حزب امامت؛ حزبی که به رهبری امام به فعالیت های معینی سرگرم بود و همچون همه ی حزب ها و سازمانها معترض دردوران اختناق، با استتار و تقیه می زیست.(انسان دویست و پنجاه ساله ص 285)